Dagboek van een pup deel 4: Mijn baasje to be
Ik heb haar gezien, ik heb haar gezien. Mijn baasje to be.
't Was zo ontzettend leuk, ze keek niet eens naar de anderen, niet gek aangezien
die alleen maar kunnen slapen.
Tjonge ik dacht toch echt dat we op wereld waren gezet om zo druk en luid mogelijk
te zijn. Maar even niet vooruit lopen.
Mijn baasje to be pakte dus mij op en legde me tegen haar hele
zachte trui. En kroelde me. HEERLIJK, ik moest haar natuurlijk wel kusjes geven
en flink ruiken zodat ik de volgende keer weet wie ze is.
Ohh dit is zo gaaf. Eigenlijk moest ik erg plassen maar ik heb het keurig op
gehouden hoor!! Toen ze koffie ging drinken nam fokster Ingeborg me over. En
echt ik heb het geprobeerd, echt, echt waar, maar het ging niet en fokster Ingeborg
werd een beetje nat.
Baasje to be trok een heel gek gezicht. Wat bedoelde ze daar toch mee? Kon er
niet achter komen want ik werd gelijk weer bij mijn broertjes en zusjes gezet.
Flauw hoor! Het was maar een klein lekkage, er gaat heus nog niet zoveel in
mijn kleine blaasje.
Maar goed, dan moet ik me maar weer vermaken met de andere luiaards.
Ze slapen nog!
Wat is dat dan toch? Oké, even erover heen lopen misschien krijg ik wel
wat respons. Nee hoor, zit geen beweging in. Ook niet als ik iets harder stamp?
Ook niet.
Wat nu? Als ik me er nou gewoon over heen rol.
Jakkie bah weer niks. SAAAAIIIIII. Ik ga niet slapen, ik ben veel te wakker.
Nou ja, we hebben niks voor niks oren gekregen. Even happen, trekken en strekken
dat zal ze leren. Niet dus. Ik geeft het op ik ga maar eens een dutje doen.
Je moet toch wat.
Swenya