Dagboek van een pup deel 3: Eindelijk, het licht is aan gegaan
Eindelijk, eindelijk, EIN-DE-LIJK heeft iemand het licht aan
gedaan. Ik kan al mijn broers en zusjes zien.
Nou dat is me daar toch een bij elkaar geraapte zooitje.
Ik ben crème, mijn ene zus is oranje (wanneer springt ze eens op groen,
ha ha) en de andere twee zusjes zijn bruin.
De rest van de familie (de grote broertjes) zijn bruin en 1 broertje is oranje
(en die is natuurlijk het liefste, net als ik natuurlijk).
Hé wat is dat nou? Ik kom op 1 extra broertje. Hoe kan dat toch? Ik had
toch 3 zussen en 6 broers maar ik zie echt nog 1 broer erbij. En ik kijk echt
niet scheel, oke ik loens een beetje maar dat doet mama ook.
Hééééé, waar is nou mama gebleven? ik zie
haar nergens. Nou ja zeg. Kan ik eindelijk mijn ogen open en dicht doen is ze
hem gepeerd. Of niet?
Er zit wel een andere mama in de puppy box. Even snuffelen, hé dat is tante Faenza. Aaah daarom heb ik nog een broertje erbij: het is het zoontje van tante Faenza. Maar waar is moeders toch gebleven?
Mamsie is ziekies. Ze heeft melkklierontsteking en kan ons niet
meer voeden. Maar geen nood hoor! Tante Faenza heeft melk zat en we krijgen
ook van die lekkere pap waar je heerlijk door heen kan denderen en met ze allen
elkaar vies kan spetteren.
En daarna...... gaan we heerlijk in bad. Nog meer gespetter.
Wat nu ozo leuk is, is dat ik eindelijk ook nog eens fokster
Ingeborg kan zien. Even een beetje snuffelen, ja hoor zij is het echt. Wauwie
dat is nog eens spannend. En nu nog die andere die mij al Swenya noemt.
Zou ze weer komen???? Die rook wel heel vreemd heel anders dan fokster Ingeborg.
Ik hoop dat ze gauw komt hoor want dan kan ik haar ook eens zien.
Wat is het leven toch vermoeiend als je bijna 10 dagen oud bent (gaap) ik moet nu toch echt even een dutje gaan doen.
Swenya