Ik ben Tinckel
Roepnaam: Tinckel
Naam: Odilde Tinckel van ‘t Wipend
Geboortedatum: 29 oktober 2003
Geboorteplaats: St. Willebrord, Noord Brabant
Woonplaats: Gouda
Ras: Kooikerhondje
Geslacht: Teef
Schofthoogte: 34 centimeter
Beharing: Halflang met pluimstaart
Kleur: Wit met rode platen
Ons gezin is ’verslaafd’ aan kooikerhondjes. Voor
Tinckel hadden wij Bucko. Een zeer
lieve reu. Bucko is helaas door een ongeluk op vijfjarige leeftijd omgekomen.
Omdat het karakter van een kooikerhond goed bij ons past, besloten we weer een
kooikerhond te nemen.
Tinckel is een echte kooikerhond. .Ze is enthousiast, vrolijk en altijd in voor
een spelletje. Ze is sterk op de baas gericht en wat terughoudend naar vreemden
en honden. Ze is zeer vriendelijk en tolerant tegenover kinderen en bekenden.
Ze blaft zelden. Ze is zelfstandig, intelligent en daardoor soms (erg) eigenwijs.
Wanneer zij iets wil, kan ze creatief zijn in het zoeken naar mogelijkheden
om toch haar zin te krijgen. Het doorzettingsvermogen dat vroeger in deze honden
is gefokt is duidelijk merkbaar.
Tinckel is nu zes maanden. Ze houdt van wandelingen door bos en strand. Ze houdt
er van om te spelen met andere honden. Naar grotere honden is ze vaak wat terughoudend.
Soms rent ze met de staart tussen de poten weg of gaat grommen. Kooikerhondjes
staan erom bekend niet altijd even vriendelijk te zijn naar honden. Dit heeft
te maken met het feit dat het kooikerhondje een werkhond is die vroeger werd
gebruikt in de eendenkooi. De eendenkooi had als doel het vangen van wilde eenden
die vervolgens in de braadpan verdwenen.
De taak van het kooikerhondje was om langs de vangpijp te lopen, waarlangs riet
groeide. Door het riet was de hond zelf niet te zien, maar zagen eenden wel
de pluimstaart heen en weer gaan. Eenden werden nieuwsgierig en volgden de pluimstaart
steeds dieper de vangpijp in waardoor de kooiker (de man die in de eendenkooi
werkt) de eenden kon vangen.
De hond mocht natuurlijk niet blaffen, anders zouden de eenden schrikken en
daarom werd de hond geleerd om naast stemcommando's ook handgebaren uit te voeren.
Dit ging zelfs zover dat de hond na te zijn ingezet, zelfstandig zijn taak kon
afmaken. Hij hield daarbij wel de baas in het oog.
In de vorige eeuw kwam een kooikerhond eigenlijk niet van het
kooiterrein af, ook 's nachts niet, zodat het dier gewend was om alleen te zijn
in de kooischuur.
Dat is de reden dat een vroege socialisatie van pups nodig is. Het is erg prettig
dat Tinckel al vanaf 13 weken mee mocht met Marry Ellen. Ze leerde dat honden
leuk en vriendelijk zijn. Ook thuis is er veel aan het wennen aan honden gedaan.
Toch blijft het dat de hond oorspronkelijk gefokt is op werklust en op het zelfstandig
kunnen werken. Tinckel is een echt werkhondje. Ze is gek op de puppytraining
die wij volgen bij KC Woerden. Ze houdt van trekspelletjes en lijkt dan wel
een mini-pitbull.
Schudden, trekken en grommen. Ze is heel vasthoudend maar als ik haar aankijk
met een blik van ‘nou laat je los’, dan laat ze ook meteen los.
Dit vind ik het beste bewijs dat de rangorde in onze mensenroedel in orde is.
Ik ben de roedelleider en zij staat ver beneden in de rangorde. Ze zou wel gek
zijn als ze de sterke roedelleider uit zou dagen. Dit schept ook een veilige
situatie voor Kaey, ons zoontje van 4 jaar. Tinckel is van nature een dominant
hondje. De eerste weken heeft ze de volwassenen uitgedaagd en veel regels overtreden.
Happen, springen, afpakken van spullen, ze heeft het allemaal gedaan. Door spel
en duidelijke regels werd het haar duidelijk dat wij de baas zijn. Kinderen
worden door honden gezien als lagere in rang. Een hond heeft snel door dat een
kind fysiek en mentaal niet is opgewassen tegen een hond. Tinckel heeft geprobeerd
om een hogere rang in te nemen dan Kaey. Zo liep ze hem gewoon omver als hij
zat te spelen, pakte zijn speelgoed voor zijn neus weg, beet in zijn handen
wanneer ze speelden enz. Inmiddels is dit gedrag bijna verdwenen. Tinckel accepteert
Kaey als hogere in rang wanneer volwassenen in de buurt zijn. Ze gaat zelfs
op de rug liggen waarna ze wordt geaaid door Kaey. En als Kaey ’Nee’
zegt luistert ze naar hem.
Tinckel loopt drie keer in de week mee. In de groep doet ze het erg goed. Ze
heeft veel contact met de andere honden, blijft bij de groep en heeft altijd
zin in de wandeling. Toen ze nog kleiner was moest ze mee in de pupzak. Dat
was een strijd. Ze weigerde om er in te gaan, wat er op neer kwam dat ze niet
bij Marry Ellen wilde komen. En als ze er in zat, maakte ze er een vreselijk
drama van. Toen ze ouder werd is besloten de pupzak niet meer te gebruiken en
sindsdien luistert ze beter naar Marry Ellen. Als ze terug van de wandeling
komt is ze helemaal voldaan en slaapt ze lekker in haar bench tot de baas terug
komt. De uitlaatservice is een goede oplossing voor ons. Ik kan met een gerust
hart werken, Tinckel heeft het reuze naar haar zin en ze wordt ook nog gesocialiseerd
met andere honden.
Nathalie Sie